X-Men: Days of Future Past - Κριτική

( 2014 )

Το X-Men: Days of Future Past αποτελεί την τρίτη σκηνοθετική δουλειά του Bryan Singer με τους γνωστούς σε όλους μας σουπερ ήρωες. Ίσως η συγκεκριμένη superhero movie να είναι η πιο σοφιστικέ ταινία στο είδος της. 

Οι μεταλλαγμένοι παρουσιάζονται ξεκάθαρα στον/στην θεατή ως η αδύναμη, μισητή μειονότητα, παρά τις σούπερ δυνάμεις τους , και θέλουν να αφανιστούν ως άλλοι Εβραίοι από έναν καινούργιο ανερχόμενο δικτάτορα, τον Dr. Bolivar Trask (Peter Dinklage). Γίνονται πειραματόζωα που εν τέλει θανατώνονται, οι άνθρωποι τους μισούν λόγω του φόβου τους για εκείνους. Οι μεταλλαγμένοι από την αρχή της έκθεσης τους στην κοινωνία έγιναν η καινούργια μειονότητα, που αντικατοπτρίζει ισάξια όλες τις υπόλοιπες.

Τα special effects της ταινίας είναι φαντασμαγορικά και δικαιολογημένα χάρισαν μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στους Richard Stammers,  Lou Pecora , Tim Crosbie, Cameron Waldbauer. Ο Bryan Singer μας κρατάει σε συνεχή εγρήγορση με μικρού βεληνεκούς μάχες σε τακτικά χρονικά διαστήματα και καταφέρνει να χτίσει άρτια τις σκηνές του. Αλλά το κυριότερο του εγχείρημα είναι το ότι μας ταξίδεψε για ακόμη μία φορά μοναδικά στο κόσμο των X-Men. Αυτό που, όμως, θα του έδινε κίτρινη κάρτα είναι πως το κομμάτι του μέλλοντος ήταν αδύναμο, άχρωμο και τα σκηνικά ερασιτεχνικά σχεδόν φτιαγμένα. Το πιο διδακτικό κομμάτι, όμως, του φιλμ αυτού είναι το ότι σου δείχνει πως όση δύναμη και να έχεις, η κοινωνία άμα θέλει μπορεί να σε αποδυναμώσει.

7,5/10   ( Υπόθεση )

Άρθρο: Ούστογλου-Λ. Χαράλαμπος