Sonic the Hedgehog - Κριτική

( 2020 )

Έχω βάλει τα Pop Corn στον φούρνο μικροκυμάτων, τέσσερα λεπτά ξέρω θέλει γιατί δεν είναι η πρώτη φορά και περιμένω να γίνουν. Στήνω το Laptop, ετοιμάζω τον χώρο και έχω την ταινία στο Pause. Κλικ! Ακούγεται ο ήχος από τον φούρνο μικροκυμάτων, παίρνω τα Pop Corn τα βάζω στο μπολ και πατάω έναρξη. Η ταινία ξεκινάει ..

Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας το trailer είχα μια θετική διάθεση για να την δω και τελειώνοντας την ταινία έμεινα με αυτή την διάθεση. Πέρασε η ώρα ευχάριστα και γρήγορα, αν είχε και λίγο μεγαλύτερη διάρκεια δεν θα έλεγα όχι. Από την αρχή της ταινίας, από την πρώτη σκηνή ένιωσα μια συμπάθεια για αυτό το μικρό μπλε πλασματάκι, βλέποντας τον να χάνει την μητέρα του αλλά και την μοναξιά που έχει κατά την διάρκεια της ζωής του. Όλα αυτά μέχρι να γνωρίσει τον Tom και οι σκηνές που ακολουθούν μεταξύ των δυο τους είναι πράγματι αστείες και ευχάριστες. Ωραία σκηνικά και ωραίες ερμηνείες, με βάση πάντα στην κατηγορία που κατατάσσεται η ταινία αυτή. Αυτό που δεν μου άρεσε και πολύ ήταν η ερμηνεία του Jim Carrey, όχι σαν ηθοποιός καθώς σαν ηθοποιός έχει αποδείξει το ταλέντο του, αλλά σαν ρόλος. Έβρισκα κάποιες σκηνές και ατάκες λίγο υπερβολικές και τραβηγμένες και κάπως παιδικές. Σαν να σε κούραζε, σαν να ήθελα να πω προχώρα και άσε την φλυαρία. Πάντως στο γενικό σύνολο την ταινία θα την πρότεινα.  

7/10

( Υπόθεση )